یادگیری کارکردهای دوربین

گرفتن عکس های اولیه با دوربین تازه خریداری شده دیجیتال کار سختی نیست . اندازه دیافراگم ، شاتر ، فاصله و فوکوس همگی به طور خودکار انجام می شوند . اما ممکن است جهت ادامه کار علاقمند به استفاده از کارکردهای پیشرفته دوربین و انجام تغییرات دستی روی آن باشید .

 کارکردها می توانند چیزهایی در پشت منوهای ظاهری و نقاط پوشیده باشند . اگر کسی عادت به کارکردن با کامپیوتر را نداشته باشد ، انتقال عکس ها به کامپیوتر و چاپ کردن آنها روی کاغذ زحمت و درد سر بزرگی خواهد بود .

طرز کارکردن دوربین دیجیتال

دردوربین های دیجیتال یک چیپس حساس به نور به نام CCD وجود دارد که کار فیلم را انجام می دهد . این چیپس از فتوسل های بسیار ریز حساس به نور تشکیل شده است . زمانی که عکس می گیرید هرکدام از این فتوسل ها به تناسب مقدار نوری که دریافت می کنند ، دارای بار الکتریکی می شوند.

اندازه اصلی سه رنگ اصلی قرمز ، سبز و آبی ، باعث به وجود آمدن نور سفید می شود . هرگاه این تعادل بین رنگ ها به هم بخورد ، باعث به وجود آمدن نور رنگی می شود . اکثر سنسورهای عکس طوری طراحی شده اند که هر کدام از فتوسل ها فقط یک رنگ اصلی را ثبت کنند . دو سوم اطلاعات مربوط به رنگ عکس در دوربین بر پایه حدس زدن دوربین قرار دارد .

قفل کردن عکس ها

جهت اینکه اشتباها" ، عکسی را حذف و پاک نکنید ، می توانید عکس یا عکس های مطلوب مورد نظر را قفل کنید . کارکردهای دیگری هم روی بعضی از دوربین ها وجود دارند که با مطالعه دفترچه دوربین خود می توانید به وجود آنها پی ببرید . بعضی از این کارکردها عبارتند از :

·         گذاشتن صدا و یا فیلم متحرک در دوربین و دسترسی به آنها

·         مطالعات جزئیات عکس از طریق بزرگ تر کردن تمام یا قسمت هایی از عکس

·         نمایش اطلاعات مربوط به تنظیمات عکس « شاتر و یا دیافراگم » .

·         نمایش اتوماتیک عکس ها .

·         علامت گذاری و مشخص کردن عکس هایی که باید چاپ شوند .

دستگاه های چند کاره

دوربین های دیجیتالی وجود دارند که هم تلفن همراه هستند و هم می توانند موزیک در فرمت  MP3 را پخش کنند و هم یک دوربین ویدیویی هستند و بوسیله آنها شما می توانید در اینترنت داخل شوید و یا به آنها یک E_mail  بفرستید ، و چه کار دیگری از آنها تاوقع دارید ؟ اشکال مختلف دستگاههای کوچک با دوربین دیجیتال امروزه رد حال گسترش هستند .

دوربین های اتوماتیک یا کمپکت

اصطلاح کمپکت Compact در مورد دوربین ها زمانی مورد استفاده واقع می شود که لنز و بدنه دوربین در یک واحد پیوسته قرار داشته باشند . این نوع دوربین ها در انواع و اقسام مدل ها از مدل کوچک « ببینید و عکس بگیرید» تا مدل های بزرگ تر که مانند دوربین های بزرگ یا امکانات اتوماتیک و قابلیت تنظیم دستی هستند ، وجود دارند .

دوربین دیجیتال در حقیقت کامپیوتر کوچکی است که با آن نه تنها می توان عکس گرفت ، بلکه می توان در سازماندهی و نشان دادن عکس ها هم از آن استفاده کرد . امکانات موجود در دوربین های مختلف فرق می کنند . در زیر چند نونه مرسوم آنها آورده می شوند .

ذخیره کردن عکس ها در پوشه های مختلف

یک کارت حافظه دوربین می تواند ده ها و بلکه صد ها عکس را در خود جای دهد . و بسیاری موافع بهتر است که عکس ها در پوشه های مختلف کارت ذخیره کرد . مثلا" فرض کنیم که می خواهید به یک مسافرت دور اروپا بروید واز شهرهای چند کشور مختلف دیدن کنید .

 از طریق سازمان دادن و درست کردن پوشه های مختلف برای شهرهای و یا کشورهای مختلف و جای دادن عکس ها درون آنها ، راحت تر می توانید به خاطر بیاورید که کدام عکس را در چه محلی انداخته اید .

به این طریق ، نمایش دادن عکس ها هم کار راحت تری خواهد بود و هر زمان که تصویو به نمایش عکس های شهر مشخصی بگیرید ، می توانید بلافاصله و سریع به پوشه شهر مربوطه بروید.

تله فتوهای عمودی گزینه های جذابی درترکیب بندی هستند،به ویژه درعکاسی ازمناظرکوهستانی.در عکاسی عمودی،جهت لبه بلند تصویرازبالابه پایین است،شمامی توانیدازفشرده سازی تله فتوبه طورموثری بهره ببرید.

خطوط هدایت کننده،خط هایی هستندکه توجه بیننده رابه سمت سوژه اصلی عکس بکشانند.در حالی که خطوط هدایت کننده با هر فرمت عکاسی خوب کارمی کنند،استفاده ازآنها درفرمت مربعی چالش انگیز باشد.

تقارن تکنیکیست که در عکس های مربعی عالی جواب میدهد،هر چند قوانین ترکیب بندی مثل قانون یک سوم ها را زیر پا می گذارد.تقارن برای تاکید قدرتمندبریک سوژه ی مرکزیست که تمام وزن بصری عکس رابه دوش می کشد.

با قراردادن سوژه وسط کادر و استفاده ازعوامل اطراف،عکس از یک تصویر ساده به یک عکس خاص تبدیل شده،درترکیب بندی تک نقطه ای قوی ترین بالانس راخواهیم داشت،چون تمام وزن بصری اطراف سوژه به یک اندازه است.

عکاسی با نور پنجره
اگر نوردهی با Soft box را بدانیدپس نوردهی با پنجره رامی شناسید.اول ازهمه پنجره بزرگ یعنی نور نرم تر و سایه کمتر روی سوژه.شما با جا به جا کردن سوژه به هدفتان خواهید رسید.

برای تولید عکس های عالی الهام گرفتن ضرورت دارد.کارهای عکاسان دیگر را بررسی کنید،ایده های خود را با دیگران به اشتراک بگذارید و از آنها ایده بگیرید.به تاثیرات نور روز، رنگ ها و محیط دقت کنید.

قانون یک سوم ها رایج ترین راهنمای ترکیب بندی است ودر تصاویر منظره عالی جواب می دهد،ودر عکس های مربعی هم به کار می آید.قانون یک سوم ها زمانی که سوژه ها بزرگ باشند،بهترین نتیجه را ایجاد می کند

در عکاسی خیابانی پس‌زمینه‌ی مناسب به اندازه‌ی خود سوژه‌ی اصلی اهمیت دارد. برای شروع عکاسی خیابانی ابتدا یک پس‌زمینه‌ی مناسب پیدا کنید و سپس منتظر بمانید تا شخصی از برابر آن عبور کند.

یکی از چالشهای پیش روی عکاسان هنرمند در زمان عکاسی فضای باز ، مهار نور طبیعی و به خدمت در آوردن آن ، و همچنین تلفیق نور مصنوعی با نور طبیعی برای لطیف کردن کنتراست ها ، پر کردن سایه ها و در عین حال حفظ بافت ها و جزییات سوژه میباشد . ￿
با دقت در تصویر بالا که پشت صحنه یک شوتینگ حرفه ای میباشد ، ظرافت کار و مهارت عکاس را به خوبی میتوانیم مشاهده نماییم .

در این تصویر سوژه و شترش را پشت به نور خورشید قرار داده اند و به طرز ماهرانه ای سوژه اصلی را در سایه پشت شتر قرار داده اند ، وضعیت سر شتر به گونه ای تنظیم شده است که سه چهارم از سر آن در مسیر تابش نور فلاش قرار بگیرد تا ضد نور حاصل از تابش خورشید از پشت آن خنثی شود . همچنین پر کردن سایه های ایجاد شده بر روی سوژه اصلی تماما به وسیله نور اکتاباکس انجام میشود .
از طول سایه های ایجاد شده روی زمین ، در می یابیم که زمان عکاسی ، در ساعتهای پایانی روز میباشد . زاویه قرار گیری عکاس نسبت به سوژه نیز حاوی نکاتی میباشد .

تلفیق هنرمندانه نور طبیعی با نور مصنوعی برای عکاسی با سرعت شاتر بالا .البته در این نوع عکسبرداری لازم است تا از فلاشهایی با سرعت سینک بالا استفاده شود . و در صورت استفاده از لنز مناسب با دیافراگم باز ، شما می توانید افکت lense flair را نیز به صورت هنرمندانه ای در عکس نهایی ثبت کنید.

روش گرفتن این تصویر به صورت زیر میباشد.

رفلکتور ، وسیله ای جادویی است که به شما امکان میدهد انعکاس نور را در هر جایی ایجاد کنید ، حتی در چشم سوژه .
رفلکتور نه تنها کچلایت را برای شما به وجود می آورد ، بلکه به شما امکان میدهد تا کنترل بیشتری بر روی نور تابش شده به سوژه داشته باشید.

رفلکتور ها سایز ها و رنگهای مختلفی دارند ، اما رفلکتور های نقره ای کوچک برای ایجاد کچلایت ها بسیار مناسب هستند .

به چشمهای کاملا زنده سوژه ها دقت بفرمایید . رعایت این نکته به ظاهر ساده و کوچک اما بسیار پر اهمیت به شما امکان می دهد ، عکسهای متفاوتی در مجموعه خود داشته باشید.

یکی از تکنیک های مهم در عکاسی پرتره ایجاد کچ لایت در چشم سوژه است ، کچلایت همان برق نور است که در اثر تابش نور به سوژه ، در درون چشمها ایجاد میشود .
کچلایت به عکاس کمک میکند تا توجه بیننده را به سمت چشمهای سوژه جلب کند و با این روش چشمهای سوژه به صورت زنده در عکس مشاهده میشوند.

کچلایت ها انعکاس نور هستند ، و منابع ایجاد کننده این نور میتوانند نورهای مصنوعی یا همان فلاشهای استودیویی و یا منابع نور طبیعی باشند .

گرفتن کچلایت با نور مصنوعی زحمت چندانی ندارد ، اما در اینجا به گرفتن کچلایت در نور طبیعی میپردازیم .

کچلایت در فضای بسته :
برای گرفتن کچلایت در فضای بسته مثل اتاق یا مکانهای سرپوشیده ، همه آنچه که شما نیاز دارید ، وجود یک منبع نور قابل مشاهده و ایجاد انعکاس نور آن در چشم سوژه است .

برای اینکار میتوانید سوژه را رو به نور پنجره قرار دهید و مطمئن شوید که یک خط مستقیم میان سوژه و منبع نور تابش شونده وجود دارد . مهم است که هیچ چیزی مانع تابش مستقیم نور به سمت سوژه نشود .

نکته : هر اندازه سوژه به منبع نور که همان پنجره یا درب ورودی است ، نزدیکتر باشد ، بنابراین اندازه کچلایت ایجاد شده بزرگتر خواهد بود.

صحنه را در ذهن خود سیاه و سفید ببینید:
عکاسان حرفه از شروع زمان عکسبرداری در ذهن خود مجسم می کنند که کدامیک از اجزای موجود در صحنه عکاسی به صورت سیاه و سفید یا مونوکروم دیده شود . آنها در واقع تصمیم میگیرند که کدامیک از عناصر بصری صحنه به صورت مونوکروم باشد .مسایلی از قبیل کنتراست در تنالیته ،کنتراست در زمان نورپردازی و نمایش صحیح سوژه ؛ اموری هستند که پس از زمان عکسبرداری و در هنگام ادیت عکس ؛ کار چندانی در رابطه با آنها نمی توان انجام داد .
هیچگاه توصیه نمی شود که از ابتدا به صورت مونوکروم عکاسی کنید ؛ اما اگر در سیاه و سفید دیدن صحنه دچار اشتباه می شوید ؛ می توانید تعدادی از شاتهای خود را به صورت مونوکروم انجام دهید .

در پرتره های سیاه و سفید ؛ چشمها بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا می کنند:
همانطور که میدانیم چشمها مهمترین بخش پرتره هستند و درواقع محور آفرینش تصویر بر روی چشمها قرار گرفته و سایر بخشهای تصویر حول محور چشمها تشکیل می شوند . در عکاسی سیاه و سفید ؛ اهمیت چشمها چندین برابر می شود .با حذف رنگها ؛ تصویر به صورت شکلهای هندسی و خطوط و فرمها دیده می شود .چشمها از آن دسته شکلهایی هستند که همه بلافاصله آنها را تشخیص می دهند و به آنها توجه می کنند از ابتدا توجه کنید که چشمها به خوبی نور پردازی شده اند و نقطه فوکوس شما دقیقا بر روی آنها قرار گرفته است.

پرتره خانم ماریون دیویس ، در سال ۱۹۱۹ در شهر نیویورک گرفته شده است.

نکته جالب در رابطه با این پرتره استفاده از تکنیک فوکوس نرم هست ، که با امکانات امروزی اگر قصد انجام آنرا داشته باشیم باید از دوربین های مدیوم فرمت استفاده کنیم .از لحاظ نورپردازی ، این پرتره در گروه عکسهای با دشواری متوسط قرار میگیرد و از لحاظ شخصیت پردازی ، این پرتره با توجه به جمله معروف ماریون دیویس در مورد خودش ، انجام شده است . .
ماریون ، در موردش خودش گفته ،، هنر من تشکیل شده از پنج درصد توانایی و مهارت هنری و نود پنج درصد تشکیل شده از اعتماد به نفس و روابط عمومی ،،

اکستریم کلوز آپ یا بیگ کلوز آپ یا همان نماهای کادر بسته یکی از تکنیک های ترکیب بندی است که به طور معمول از آن غافل هستیم و در جلسات عکسبرداری معمولا به آن توجه نمی کنیم . اما افرادی که از دید هنری بالایی برخوردار هستند معمولا این نماها را مورد توجه قرار می دهند و آثار ارزشمندی را هم به وجود می آورند

این کادر ها و نماهای بسته به طور خاص برای عکاسی از اجزای بدن بسیار کاربردی هستند و دوستانی که علاقه دارند تا در کار و آثارشان قدری متفاوت تر عمل کنند ،می توانند از این موضوع الگو برداری نموده و با توجه به خلاقیت خودشان ؛عکس های شگفت انگیزی را در مجموعه خود داشته باشند .

این نماهای بسته می توانند پیام های محکمی را انتقال بدهند.

این کادر ها برای انتقال پیامهایی در رابطه با جنسیت ،حالات روحی و روانی ؛ تمایلات عاطفی ؛ شرایط اجتماعی ، سن ،شرایط اجتماعی و بسیاری چیز های دیگر مورد استفاده قرار می گیرند.

یکی از تکنیک های بسیار مهم و در عین حال ساده ای که در عکاسی به ما کمک می کند تا عکس هایی خاص و در عین حال حرفه ای داشته باشیم ؛ تکنیک جالب و جذاب بوکه است.

بوکه یک کلمه ژاپنی است که ترجمه دقیقی در رابطه با آن ارایه نشده است اما در عکاسی به تکنیکی گفته می شود که در آن نواحی خارج از فوکوس دوربین که به طور معمول در پس زمینه سوژه قرار دارند به نحو زیبا و مناسبی محو و تار بشوند . در واقع تکنیک بوکه باعث می شود تا سوژه به نحو زیبایی برجسته شده و در عکس مورد تاکید قرار بگیرد

به طور ساده و خلاصه ، چهار عامل وجود دارند که به ایجاد بوکه کمک می کنند که به صورت مختصر آنها را بررسی می نماییم.

اولین و مهمترین عامل در ایجاد بوکه ؛ اندازه دیافراگم است . همانطور که می دانیم یکی از وظایف و کارکرد های دیافراگم ؛ تاثیر گذاری آن بر عمق میدان می باشد . بدین صورت که هر اندازه دیافراگم لنز شما باز تر باشد عمق میدان کمتری خواهید داشت و این عمق میدان کم باعث محو و تار و نرم شدن پس زمینه می شود .

به عنوان مثال در عکس هر چقدر از اندازه دیافراگم 1/8 استفاده شده باشد و همانطور که میدانیم ؛  هر اندازه عدد دیافراگم کمتر باشد ، عکاس در حال استفاده از دیافراگم بازتری است .

پس بنابرین باز بودن دیافراگم اولین عامل عمده و مهم در ایجاد بوکه می باشد.

دومین عامل تاثیر گذار و ایجاد کننده بوکه ، فاصله سوژه از پس زمینه می باشد . بدین صورت که هر اندازه فاصله بین سوژه و پس زمینه بیشتر باشد ؛ مقدار بیشتری از فضای پس زمینه از فوکوس خارج شده و محو و تار دیده می شود و این محو و تار شدن پس زمینه دقیقا همان چیزی است که برای ایجاد بوکه به آن نیاز داریم.

سبکهای کلاسیک نورپردازی ، مثل رامبراند ، باترفلای و ... بیشتر در رابطه با پرتره های تک نفره کاربرد دارند ، در رابطه با پرتره های گروهی شرایط کار با توجه به تعداد افراد ، اندازه محیط ، شرایط محیط ، پس زمینه و نوع قرار گیری افراد در ترکیب بندی ، تعیبن گردیده میشود . ￿
به طور کلی در پرتره گروهی بهتر عست فرض را بر شارپ نگه داشتن و در فوکوس قرار دادن کل افراد و همچنین پردازش نور یکسان و یکدست به همه افراد گروه قرار دهیم.

همه ما با اصول اولیه فیزیک نور به طور غریزی آشنایی داریم و به خوبی میدانیم که منبع نور کوچک قادر به روشن کردن محیط بزرگ نیست . بنابراین نمیتوان توقع داشت یه دیفیوزر کوچک قادر به پخش کردن نور در سطح وسیع باشد . شما باید نور را به صورت تلطیف شده ، و باشدت و قدرت یکسان به همه سوژه ها برسانید.
قانون مربع معکوس در نورپردازی به ما میگوید هر چقدر سوژه ها به منبع نور نزدیک تر باشند ، مقدار بیشتری از نور تلف می شود . پس بنابراین با فاصله دادن سوژه ها از منبع نور ، باز کردن دیاف برای جذب مقدار بیشتر نور در دوربین ، سطح تابشی نور بر روی سوژه ها را افزایش داده و افت شدت نور را با باز کردن دیاف ، جبران می کنیم .

برای عکاسی از کودک ، بهترین و با کیفیت ترین نور ، نور طبیعی میباشد ، امروزه عکاسان صاحب سبک ، عکاسی کودک را تماما در فضای باز و با نور طبیعی انجام میدهند.

وقتی که عکاس به همه اصول و مبانی پایبند باشد ، چنین اثری خلق میکند . این عکس ترکیبی است از دانش فنی و خلاقیت ذهنی.

باز هم استفاده هنرمندانه از نور طبیعی ، بازکردن دیافراگم و استفاده از فاصله کانونی برای کاهش عمق میدان و برجسته نمودن سوژه

پرتره های سیاه و سفید ، ابزار بسیار مناسبی ، برای انتقال معانی و مفاهیم به صورت خاص هستند .

در جایی که رنگ ها بعنوان عوامل مزاحم حذف میشوند ، نور ها ، بافت ها و ترکیب بندی ، اهمیت بسیار زیادی پیدا میکنند . در این شرایط هر تصمیم عکاس ، دارای جنبه و تاثیر هنری میباشد.

به صورت ساده باید بگویم که شما میتوانید ، تمام کادر خود را با سوژه پر کنید ، مثل حالتهایی که در عکس های کلوز آپ و بیگ کلوز آپ وجود دارد . به طور کلی دلیل محبوبیت کادر های کلوز آپ نیست به همین علتهایی است که عرض می کنم .

۱- جزئیات
هر اندازه که نمای بسته تری از سوژه خودتان بگیرید ، جزییات بیشتری از سوژه ، در تصویر دیده میشود . در واقع شما کل فضای عکس را به بیان جزییات دقیقی از سوژه خودتان اختصاص داده اید .
بعنوان مثال در عکسی خاطره انگیز از یک پدر بزرگ یا مادربزرگتان ، شما تمایل دارید تا تمام جزییات صورت ، چین و چروک ها ، حالتهای چهره را به یاد بیاورید ، حالا اگر این عکس یک لانگ شات بوده باشد و قسمت کنی از کادر به پدر بزرگ اختصاص یافته باشد ، مسلما شما دیگر جزییات صورت پدر بزرگ را بخاطر نخواهید آورد .
پس بنابراین هر اندازه که کادر خودمان را با سوژه پر کنیم ، جزییات بیشتری از سوژه را ثبت کرده ایم .

در یک نمای بسته ، جزییات بسیار زیادی از سوژه ثبت میشود

در این مطلب قصد داریم اسپیدلایت ها (speedlights) را با استروب های استودیویی (فلاش های استودیویی - studio strobes) مقایسه کنیم. هر دو این فلاش ها (اسپیدلایت ها و فلاش های استودیویی) کاربرد خاص خود را دارند و ما در این مطلب کوتاه علاوه بر تعریف هر یک از آن ها، به مزایا و معایبشان اشاره خواهیم کرد.

توجه: کلمه استروب (strobe) به معنی فلاش است. در این مطلب «استروب استودیویی» و «اسپیدلایت» دو نوع فلاش با یکسری تفاوت هستند که در مقابل نورهای ثابت (Continuous lights) قرار دارند.

اسپیدلایت (speedlight) چیست؟

اسپیدلایت (که گاهی اوقات فلاش گان یا flash gun نامیده می شود) یک فلاش قابل حمل است که می تواند بر روی کفشک دوربین (hot shoe)، یا به صورت بی سیم شلیک یا زده شود. مزیت واقعی اسپیدلایت این است که قیمت کمتری دارد و بسیار قابل حمل تر است. از آنجا که اسپیدلایت تقریبا همیشه با باتری های AA کار می کنند، به راحتی می توانید آن ها را در کیف دوربینتان بگذارید، بنابراین هر زمان که لازم باشد در دسترس هستند.

اشکال استفاده از اسپیدلایت ها این است که به اندازه استروب استودیویی (studio strobe) قوی نیستند. یک استروب استودیویی معمولا می تواند حداقل دو برابر نور را در مقایسه با یک اسپیدلایت منتشر کند. همچنین، اسپیدلایت ها زمان بازیابی (recycle time) کندی دارند، که به این معنی است که شما اغلب باید بین 1.5 تا 5 ثانیه بین هر بار فلاش زدن صبر کنید تا فلاش دوباره به قدرت کامل برسد و شارژ مجدد شود.