ما چگونه می بینیم ؟

چشم انسان بیشتر شبیه به یک لنز 50 میلی متری می بیند و بنا بر این ، لنز با فاصله ی کانونی 20 میلی متر ، لنز نرمال یا معمولی گفته می شود .

برخلاف چشم های مرد شش میلیون دلاری ، چشم واقعی انسان نمی تواند زوم کند و اجسام را نزدیک بیاورد با اینکه با زدن یک دکمه دنیا را به صورت دید چشم ماهی ( fish eye ) ببیند .

در سال های اولیه ظهور عکاسی ، اگر نگوئیم همه ، بیش تر عکس ها با لنزهای نرمال گرفته می شد . البته بسیاری چیزها نسبت به آن روزهای آغازین تغییر نکرده است .

اکنون تعداد زیادی لنز با فاصله ی کانونی ثابت وجود دارد، از لنزهای قطع کامل چشم ماهی گرفته تا لنز عظیم تله فوتو 2000 میلی متری و تقریبا" به همین تعداد لنزهای با زوم متغیر وجود دارد .

در سالهای اولی که من یک عکاس مبتدی بودم ، تنها یک لنز 50 میلی متری و یک بدنه ی نیکون داشتم . برای مدتی مدید ، دلایل اقتصادی مانع از خرید یک لنز دیگر بود . به خاطر این که تنها یک لنز در اختیار داشتم ، خیلی زود فهمیدم که برای بهتر پر کردن کادر ، باید به سوژه نزدیک تر شوم . همچنین وقتی دختر عمومی دو ساله ام را در حیاط پشتی خانه شان ، در ارتفاعی هم سطح با چشم هایش دنبال کردم ، فهمیدم که چگونه نقطه ی دید می تواند حس عمیق تری از همراهی با سوژه را ایجاد کند . بعد از بالا رفتن از پله های یک پارکینگ 10 طبقه که دید جدید و هیجان انگیز عکاسی خیابان از بالا را کشف کردم . اندک مدتی بعد از این تجربه بود که شروع کردم به بالا رفتن از درخت ها و عکس گرفتن از منظره های مختلف از نمای بالا .