آموزش عکاسی با فلاش استروبوسکوپی یا تکرار شونده

چهار شنبه 6 فروردين 1397

بسیاری از اسپیدلایت های گران قیمت امروزی مانند کانن ۵۸۰EX/EX II و نیکون SB-800/900 این ویژگی را به صورت توکار دارند. کانن به این ویژگی Multi Mode می گوید، در حالی که نیکون آن را RPT یا فلاش تکرار شونده (Repeating Flash) می نامد. ما از یک نیکون SB-800 برای این آموزش استفاده خواهیم کرد، اما تمام این مفاهیم را می توان در مورد هر فلاش دیگری با یک مُد استروبوسکوپی به کار برد.

فلاش استروبوسکوپی توسط خروجی فلاش، فرکانس، و تعداد فریم ها کنترل می شود. اول، شما سطح قدرت فلاش خود را درست مانند مُد دستی تنظیم می کنید. فرکانس، برحسب هرتز (Hz)، نشان دهنده تعداد فلاش ها در هر ثانیه است. تعداد فلاش ها نشان می دهد که دقیقا چند بار فلاش شما در فرکانس تنظیم شده، زده خواهد شد. به خاطر داشته باشید، هرچه خروجی پایین تر باشد، فلاش های بیشتری می توانید در یک فرکانس مشخص به دست آورید.

تنظیم نوردهی

هنگامی که خروجی (output)، فرکانس (frequency)، و تعداد فلاش ها را وارد کردید، باید نوردهی را تنظیم نمایید. شما می توانید دیافراگم را با استفاده از یک نورسنج، با استفاده از جدول عدد راهنمای فلاش در کتابچه راهنمای فلاش خود (f/stop = عدد راهنما × ایزو / فاصله سوژه)، یا تنها توسط آزمون و خطا، تعیین کنید.

توجه داشته باشید که فلاش تکرار شونده (RPT) ممکن است منجر به نوردهی بیش از حد سوژه های ثابت شود. به عنوان مثال، اگر شما به یک سوژه ثابت در ½ قدرت دو بار فلاش بزنید، نوردهی شما دقیقا مانند یک بار فلاش زدن به آن سوژه در قدرت کامل خواهد بود. این امر به طور کلی سوژه های در حال حرکت را تحت تاثیر قرار نمی دهد، اما نکته مهمی است که هنگام آماده شدن برای عکاسی و محاسبه نوردهی باید آن را در نظر بگیرید.

سرعت شاتر مینیمم با تقسیم تعداد فریم های فلاش بر فرکانس فلاش ها تعیین می شود (فرکانس (Hz) / تعداد فلاش ها = سرعت شاتر). به عنوان مثال، اگر تعداد فلاش های شما در هر فریم ۱۰ بوده و فرکانس ۵Hz باشد، شما به یک سرعت شاتر ۲ ثانیه ای یا آهسته تر نیاز دارید. شما همچنین می توانید برای تعیین زمان نوردهی، از مُد نوردهی bulb استفاده نمایید.

آماده شدن برای گرفتن عکس

تصاویر فلاش استروبوسکوپی (Stroboscopic flash) در یک محیط تاریک بهتر عمل می کنند. از آنجا که سرعت شاترها می توانند بسیار طولانی باشند، کار کردن بر روی یک سه پایه نیز بهتر است. شما می توانید فلاش را از کفشک دوربین، از یک کابل جدا از دوربین، یا با استفاده از یک رادیو تریگر، راه اندازی (تریگر) کنید. من از مورد آخر استفاده کردم. علت اصلی آن این است که وقتی شما دکمه شاتر را می زنید، بلافاصله فلاش را شلیک می کند. من با استفاده از PocketWizard بر روی فلاش، توانستم در لحظه زده شدن فلاش تاخیر ایجاد کرده و همانطور که سوژه در کادر بود به صورت دستی آن را تریگر کنم (فلاش بزنم). یک عکس از چیدمان تجهیزات عکاسی من در زیر نشان داده شده است:

(۱) اسپیدلایت SB-800 نیکون (۲) فرستنده و گیرنده PocketWizard Plus II با اتصال PC-sync (3) دوربین با ریموت کنترل شاتر متصل (۴) رفلکتور در طرف دیگر ناحیه سقوط به عنوان نور تکمیلی (۵) پس زمینه سیاه (۶) نردبان پله ای برای رها کردن سوژه از آن.

من از قبل بر جایی که «ناحیه سقوط» خواهد بود فوکوس کردم، و با چسب برق آنجا را علامت گذاری کردم. هنگامی که دوربین آماده و فوکوس شده بود، من تمام چراغ ها را خاموش کردم و دکمه شاتر را فشار دادم. سپس سوژه را رها کردم و همانطور که سوژه از میان کادر می گذشت، PocketWizard را تریگر کردم. در اینجا نتیجه را می بینید: