عکاسی بی هوا از لذت کودکی ناب و فارغ از تکنولوژی

همانطور که احتمالا از کیفیت عکس ها متوجه شدید نیکی بون یک مادر معمولی دوربین به دست نیست. او برای مدتی یک علاقه مند جدی برای عکاسی بوده است.

او می گوید : "زمانی که بعنوان روان درمانگر در زمستان های دلگیر اسکاتلند کار می کردم تصمیم گرفتم برای فرار از بعد از ظهر های کسل کننده و تاریک منطقه در یک کلاس چاپ عکس در تاریکخانه، ثبت نام کنم . اما این فرار، در درونم آتش اشتیاق جدی به عکاسی را شعله ور ساخت.

من هنوز هم از قدرت شگفت انگیز عکس هیجان زده می شوم، چگونه یک عکس درون شما را تکان می دهد؟ یک عکس خالص مدیون درون انسانهاست. بعد از اسکاتلند به مدت چهارسال دیگر در کشور های خارجی کار کردم و از دیدن جهان از پشت لنز در اوقات فراغتم لذت بسیار بردم. "

وقتی او به نیوزلند بازگشت، اشتیاقش را برای عکاسی تا مدت زیادی از دست داد بعلاوه تا مدت ها دسترسی به تاریکخانه هم نداشت و این موضوع تا تولد اولین فرزندش ادامه یافت . او می گوید: "تصمیم اش برای فرزند پروری در محیطی متفاوت و نیاز به مستند سازی آن، سمت و سویی تازه به عکاسی او داده است."

نیکی بوون می گوید: "من همچنین می خواستم دنیای کودکی را واشکافی کنم و درباره بزرگ شدن بیشتر بیاموزم و به همین علت تصمیم گرفتم مناظری را به تصویر بکشم که تنهایی و همبستگی در کودکان را به تصویر بکشد، شادی و رنجی که تجربه می شود و نمی خواستم از قسمت هایی که کمتر لذت بخش بود چشم پوشی کنم.