مرجع تخصصی عکاسی حرفه ای

در این مطلب قصد داریم اسپیدلایت ها (speedlights) را با استروب های استودیویی (فلاش های استودیویی - studio strobes) مقایسه کنیم. هر دو این فلاش ها (اسپیدلایت ها و فلاش های استودیویی) کاربرد خاص خود را دارند و ما در این مطلب کوتاه علاوه بر تعریف هر یک از آن ها، به مزایا و معایبشان اشاره خواهیم کرد.

توجه: کلمه استروب (strobe) به معنی فلاش است. در این مطلب «استروب استودیویی» و «اسپیدلایت» دو نوع فلاش با یکسری تفاوت هستند که در مقابل نورهای ثابت (Continuous lights) قرار دارند.

اسپیدلایت (speedlight) چیست؟

اسپیدلایت (که گاهی اوقات فلاش گان یا flash gun نامیده می شود) یک فلاش قابل حمل است که می تواند بر روی کفشک دوربین (hot shoe)، یا به صورت بی سیم شلیک یا زده شود. مزیت واقعی اسپیدلایت این است که قیمت کمتری دارد و بسیار قابل حمل تر است. از آنجا که اسپیدلایت تقریبا همیشه با باتری های AA کار می کنند، به راحتی می توانید آن ها را در کیف دوربینتان بگذارید، بنابراین هر زمان که لازم باشد در دسترس هستند.

اشکال استفاده از اسپیدلایت ها این است که به اندازه استروب استودیویی (studio strobe) قوی نیستند. یک استروب استودیویی معمولا می تواند حداقل دو برابر نور را در مقایسه با یک اسپیدلایت منتشر کند. همچنین، اسپیدلایت ها زمان بازیابی (recycle time) کندی دارند، که به این معنی است که شما اغلب باید بین 1.5 تا 5 ثانیه بین هر بار فلاش زدن صبر کنید تا فلاش دوباره به قدرت کامل برسد و شارژ مجدد شود.