سبکهای کلاسیک نورپردازی ، مثل رامبراند ، باترفلای و ... بیشتر در رابطه با پرتره های تک نفره کاربرد دارند ، در رابطه با پرتره های گروهی شرایط کار با توجه به تعداد افراد ، اندازه محیط ، شرایط محیط ، پس زمینه و نوع قرار گیری افراد در ترکیب بندی ، تعیبن گردیده میشود .
به طور کلی در پرتره گروهی بهتر عست فرض را بر شارپ نگه داشتن و در فوکوس قرار دادن کل افراد و همچنین پردازش نور یکسان و یکدست به همه افراد گروه قرار دهیم.
همه ما با اصول اولیه فیزیک نور به طور غریزی آشنایی داریم و به خوبی میدانیم که منبع نور کوچک قادر به روشن کردن محیط بزرگ نیست . بنابراین نمیتوان توقع داشت یه دیفیوزر کوچک قادر به پخش کردن نور در سطح وسیع باشد . شما باید نور را به صورت تلطیف شده ، و باشدت و قدرت یکسان به همه سوژه ها برسانید.
قانون مربع معکوس در نورپردازی به ما میگوید هر چقدر سوژه ها به منبع نور نزدیک تر باشند ، مقدار بیشتری از نور تلف می شود . پس بنابراین با فاصله دادن سوژه ها از منبع نور ، باز کردن دیاف برای جذب مقدار بیشتر نور در دوربین ، سطح تابشی نور بر روی سوژه ها را افزایش داده و افت شدت نور را با باز کردن دیاف ، جبران می کنیم .