مرجع تخصصی عکاسی حرفه ای

تنظیمات حساسیت یا مقدار ایزوی (ISO) دوربین عکاسی یک بخش ضروری از تنظیم نوردهی است. اما ایزو (ISO) چیست؟ در این مبحث ما به شش نکته که شما باید در خصوص حساسیت دوربین خود و تنطیمات آن بدانید می پردازیم

1- چرا حساسیت را در دوربین، ایزو (ISO) می نامند؟

واژه  ایزو (ISO) غالباً برای نشان دادن میزان حساسیت است که از نامش از سازمانی به نام : International Standards Organization  (سازمان جهانی اساندارد) اقتباس شده است و وظیفه اش وضع کردن مجموعه ای از استاندارها در دنیا می باشد. این مجموع از استانداردها می تواند شامل تمام چیزها، مثل چگونگی نظارت بر کیفیت هوا تا مقدار و نوع چربی هایی که بستنی بکار رفته باشد.

در فیلم و نگاتیو عکاسی، ایزو  ISO  به این معنی است که فیلم چه میزان به نور حساس باشد تا منطبق بر ویژگی ها و خصیصه هایی که سازمان استاندار جهانی یعنی ISO برای آن در وضع کرده شود

برای مثال، فیلم های خیلی حساس به نور ، ایزوی بین 1600 تا 3200 دارند. از طرفی برای پایین آوردن حساسیت فیلم به نور و تولید فیلمی با حساسیت کم، می بایست امولسیون آن ایزوی بین 50 یا 100 داشته باشد. این مقادیر در حال حاضر برای نشان دادن و تنظیم حساسیت در دوربین های دیجیتال بکار می رود.

درست مانند تنظیم سرعت شاتر ویا دیافراگم که هر دو برای تنظیم مقدار نوردهی (EVs) بکار می روند  و هر استاپ از آنها نور را در دوربین دو برابر و یا نصف می کنند، با تنظیم کردن ایزو نیز می توان مدت زمان نوردهی برای گرفتن یک عکس را به دو برابر افزایش یا به نصف کاهش داد.

این مسئله باعث می شود تا شما درک بهتری از رابطه بین سرعت شاتر، دیافراگم و حساسیت (ISO) داشته باشید. اگر سرعت شاتر یا دیافراگم یک استاپ تغییر کند، حساسیت را باید یک استاپ در جهت مخالف تغییر بدهید تا میزان نوردهی جبران شود.